GASTRO MİLLİYETÇİLİK
Gastro-milliyetçilik veya mutfak milliyetçiliği, milliyetçiliği ve ulusal kimliği teşvik etmenin bir yolu olarak gıdanın ve tarihinin, üretiminin, kontrolünün, hazırlanmasının ve tüketiminin kullanılmasıdır. İki veya daha fazla bölge veya ülke arasında, belirli bir yemeğin veya müstahzarın bu bölgelerden veya ülkelerden biri tarafından talep edilip edilmediği ve diğerleri tarafından benimsenip benimsenmediğine ilişkin tartışmaları içerebilir. Atsuko Ichijo ve Ronald Ranta, yiyecekleri “temelde politik” ve “çeşitli düzeylerdeki siyasi güçlerin ilgilendiği temel metalardan biri” olarak adlandırdılar. Yemek tarihçisi Michelle T. King, mutfağın doğal bir odak noktası olduğunu öne sürüyor. Milliyetçilik çalışmaları için, 21. yüzyılın ilk on yılında bu türden düzinelerce tedaviye işaret ediyor. Ayrıca Asya’nın mutfak milliyetçiliğinin özellikle yoğun olduğunu savunuyor. Gastromilliyetçilik örnekleri arasında devlet organlarının çabaları, sivil toplum kuruluşları, işletmeler ve iş grupları ve bireylerdir. Gastromilliyetçilik, ulusal bağlılığın duygusal gücünü yaratmak ve sürdürmek için gıda üretimi, dağıtımı ve tüketiminin kullanımını tanımlayan yeni bir kavramdır. Ayrıca gastromilliyetçilik, gıda üretimi ve pazarlamasında milliyetçi duyguların kullanımını ve etkisini ele alır. Gastro-milliyetçilik açısından yemek, kolektif kimliğin temel bir yönüdür. Bu itibarla, yerelleştirilmiş yemek kültürlerini milliyetçi projelerle birleştirmenin politik dinamiklerini keskin bir şekilde ortaya çıkardığı için bu kavram özellikle küresel ve ulus ötesi pazarlar bağlamında faydalıdır.
Kaynaklar:
1.https://en.wikipedia.org/wiki/Gastron
2.ationalismhttps://onlinelibrary.wiley.com/